- friguttio
- friguttio (frigultio, fringultio, fringulio), īre (verlängerte Form v. 2. frigo), I) zwitschern, v. Vögeln (vgl. Varro LL. 7, 104. Paul. ex Fest. 90, 14. Schol. Iuven. 14, 5), merulae in occultis tesquis fringultiunt, Apul. flor. 17, p. 27, 15 Kr.: fringulit et graculus, Anthol. Lat. 762, 28 (233, 28): graculorum est fringulire, Suet. fr. 161. p. 252, 1 R. – II) übtr., lispeln, lallen, v. Menschen, haec anus admodum friguttit, Laev. bei Fulg. serm. antiqu. 19. p. 117, 12 H.: quid friguttis? Plaut. Cas. 267: u. so Fronto de eloqu. p. 146, 11 N. (friguttire). Apul. apol. 34 (fringultire). Sidon. epist. 7, 9, 3 (fringultire). – u. tr. = herlispeln, herlallen, vix singulas syllabas fringultiens, Apul. apol. 98 extr.: quasdam sugillatiunculas fringultiens, Cl. Mam. de stat. anim. 2, 9, 4.
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch von Karl Ernst Georges. 2002.